18/6/11

Η Σκιά και το Κακό στα Χρονικά της Αντάκρης

Ως συγγραφέας, συνεχώς διαβάζω και ξαναδιαβαζω τις σημειώσεις για το magnum opus μου, που είναι -όπως ίσως πολλοί ήδη γνωρίζετε- τα Χρονικά της Αντάκρης. Το βιβλίο αυτό πρόκειται να επεκταθεί σύντομα από μία δεύτερη προσθήκη κι από ακόμη περισσότερες στο μέλλον. (τα παλιά σχέδια για εξαλογία έχουν εγκαταλειφθεί, μιας και το βιβλίο αποδεικνύεται συνεχώς πολύ μεγαλύτερο και μάλλον έξι μέρη δε θα το χωρέσουν ικανοποιητικά.)

Μέσα απ' τις κυριολεκτικά χιλιάδες σελίδες σημειώσεων, αντλώ εκτός των άλλων και το υλικό που συνθέτει το απόλυτο Κακό στο έπος της Αντάκρης. Ένα προϋπάρχον, αλλά και τελικό Κακό. Αν δεν υπήρχε το Κακό άλλωστε, τί κίνητρο θα είχανε οι προφητείες, οι περιπέτειες των ηρώων και ο αγώνας της Ευγενίας, του Τίμοθυ και της Κίρσι; Όλοι θα ζούσανε ευτυχισμένοι και το βιβλίο θα λεγότανε Πολυάννα - με λίγα μαγικά και χαρούμενα πλάσματα (πιθανώς).

Αρκετοί φίλοι, αναγνώστες, κριτικοί έχουν αναφέρει σε συζητήσεις, πως η φιγούρα του Κακού (ή όπως θα λέγαμε χρησιμοποιώντας λίγο πιο τεχνική ορολογία, το αρχέτυπο της Σκιάς) στο βιβλίο, δεν είναι ευδιάκριτη. Στη Μάγισσα του Μπιλθόρ για παράδειγμα έχουμε με τη σειρά που εμφανίζονται, τον Νυχτοπόρο που κατατροπώνει την Ελεονώρα απ' την εισαγωγή κιόλας και φαίνεται σαν να είναι αυτό το προϋπάρχον και τελικό Κακό, την απαράδεκτα μικροπρεπή θεία Άννα Βασιλικού, τους Πραίτορες του σκότους, και φυσικά την ίδια τη Μάγισσα του Μπιλθόρ με το μεγαλεπίβολο σχέδιό της, να υποδουλώσει τις νεράιδες του Αιθέριον. (σε αναλογία με αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Δρακουμέλ στα Στρουμφάκια, όμως με πολύ πιο σκοτεινο, μεγαλομανιακό και αρκετά λιγότερο χιουμοριστικό, τρόπο.)

Ποιό το κίνητρο του απολύτως Κακού συνολικά στα Χρονικά; Αν κάποιος έχει διαβάσει το βιβλίο, είναι πιθανό να έχει ήδη διαμορφωμένη την άποψή του και θα μ' ενδιέφερε πολύ να την ακούσω...




Η εικόνα ειναι του Μάνου Λαγουβάρδου
(καλλιτεχνικά προσχέδια 2011, τα Χρονικά της Αντάκρης - Οι Γιοί της Αριζάν)

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ο τρόπος με το οποίον έχω συνδέσει τη σΚιά στο μυαλό μου μου θυμίζει τους θανατοφάγους στο Χάρι Πόττερ. ΣκελετΩμένο σώμα καλυμμέΝα με μανδύα και τα μάτια να γυαλίζουν Στο σκοΤάδι, ανατριχιαστική φωνή, αθόρυβα βήματΑ, ύπουλος χαρακτήρας. Στο σχέδιο του κύριο Λαγουβάρδου βλέπω ακριβώς το αΝΤίθετο. Αν αυτή είναι η σκιά μου φαΊνεται να δρα περισσότερο με τη σωματική δύναμη παρά με το μυαλό.

Ένα αθώο σχόλιο από μια φαΝΑτική αναγνώστρια

(δεν συμφωνώ με αυτούς που λένε πως το απόλυτο κακό δεν εμφανίζεται αρκετά στο κείμενο. ίσα ίσα που σε κάνει να θες να διαβάσεις το επόμενο. Σε αφήνει με την αγωνία. Έχετε σκεφτεί να δώσετε το βιβλίο ας σε εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού;)

Ανώνυμος είπε...

αχ,το βιβλιο ηταν πραγματικα υπεροχο και περιμενω αγωνιωδως το δευτερο..ποτε ειπαμε πως θα εκδοθει? σχεετικα με το θεμα του κακου περισσοτερο απ ολα με τρομαζει η εικονα του Νυχτοπορου που εχω φτιαξει στο μυαλο μου...συμφωνω με το προηγουμενο σχολιο

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ είπε...

Πράγματι ο Νυχτοπόρος είναι ίσως το πιο σκιώδες πρόσωπο σε όλο το βιβλίο. Ίσως επειδή κάνει αισθητή την παρουσία του μόνο δύο φορές σε όλο το κείμενο. Μία στην αρχή όπου και «δίνει» κλωτσιά σε όλα τα γεγονότα που ακολουθούν και μία στο τέλος που φαίνεται να συνεχίζει το νήμα τους με γνώμονα μόνο το σκοτεινό συμφέρον του. Το καινούριο βιβλίο της Αντάκρης δε θα αργήσει πολύ να κυκλοφορήσει, πιστεύω πως μέσα στο 2012 θα το δείτε στα ράφια να συνοδεύει τη «Μάγισσα...» Προς το παρόν διασκεδάζω πάρα πολύ γράφοντας τις νέες περιπέτειες της Ευγενίας, της Κίρσι και φυσικά του Τίμοθυ.

Ανώνυμος είπε...

Ως τρελή,φανατική αναγνώστρια του βιβλίου,θέλω να πώ οτι και εμένα μου αρέσει πιο πολύ η εικόνα του νυχτοπόρου!Ανυπομωνώώώώ για τη
συνέχεια!!!!!!!!

Βιργίλιος είπε...

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το κακό ως έννοια στην Αντάκρη αντιπροσωπέυεται από πληθώρα μορφών.Η ποιότητά του ωστόσο εξαρτάται άμεσα από το βάθος και το βάρος της προσωπικότητας και τον τελικό στόχο του ίδιου του κακού-ανταγωνιστή(Villain).Έτσι βλέπουμε στο πρώτο βιβλίο μία κακιά μάγισσα να διαδραματίζει ρόλο main antagonist αλλά υπονοείται ότι το βάρος αυτό καλείται να σηκώσει ουσιαστικά ο Νυχτοπόρος,ως ένας Άρχων του σκότους που καλύπτει την ανάγκη παρουσίας τόσο ποιητικού όσο και απόλυτα δολοφονικού κακού σε μία ιστορία που ξεφεύγει αισθητά από τον κόσμο μας και κινείται σε πρότυπα Lord of the Rings(αν και δεν διακρίνεται απόλυτα στο πρώτο βιβλίο είναι σαφές από ορισμένους συγγραφικούς υπαινιγμούς).Ο Νυχτοπόρος λοιπόν φαντάζει ως ένα απόλυτο σύμβολο κακού-καθαρά σατανικού είδους-παρόμοιο με έναν Morgoth από τη Μέση Γη,μία Maleficent από τον κόσμο του Disney,έναν Λόρδο Βόλντεμορτ από τον κόσμο των μάγων(αν και ο Νυχτοπόρος φαντάζει σαφώς επικότερος και αντιανθρώπινος).Αν και ανήκω στους αναγνώστες άρα αγνοώ πλήρως την συνέχεια του έργου θεωρώ ότι θα συναντήσουμε πολλούς σημαντικούς αντιπρόσωπους της σκοτεινής πλευράς αλλά σχετικά "ελαφριάς" ποιότητας εξαιτίας των σκοπών,της δράσης και των δυνάμεών τους σε σύγκριση με τον απόλυτο κακό Νυχτοπόρο που εμπεριέχει σε υλική μορφή το αέναο,προυπάρχον και παράλογο κακό του οποίου την ύπαρξη αδυνατούμε να εξηγήσουμε και σπάνια συναντάμε έστω τμηματικά σε villains όπως ο Darth Vader,ο Dr Doom ή ο υποτιμημένος ίσκιος Durza.
-Βιργίλιος-