Ένα κι ένα γράμμα που δεν περίμενε. (Απ' τους Γιους της Αριζάν)

Η Ευγενία τότε συνειδητοποίησε πόσο της είχε λείψει να είναι αυτό ακριβώς. Ένα παιδί… που δεν ξέρει τίποτα για όλ’ αυτά… που δεν έχει ιδέα για την Αντάκρη. Που γι’ αυτήν οι μάγισσες είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία πριν τον ύπνο και τίποτε άλλο. Αλίμονο… Ένα ταξίδι είχε αρχίσει και το που θα κατέληγε, της ήταν άγνωστο…
Άγνωστο...
άγνωστο...
άγνωστο…
«Άγνωστο!» είπε δυνατά η κοπέλα
«Άγνωστο;» ρώτησε απορημένα ο Θωμάς και την κοίταξε στα μάτια.
«Δεν είχες να κάνεις κάτι Θωμά;» προσπάθησε ν' αλλάξει την κουβέντα.
«Ναι, βέβαια, πάω να ξεπλυθώ…» είπε ο Θωμάς μ' ένα ίχνος απογοήτευσης Φεύγοντας κοντοστάθηκε χωρίς να γυρίσει. «Συγγνώμη, αν είμαι ποτέ αδιάκριτος… Ανησυχώ για σένα, αυτό είναι όλο. Δεν θέλω να πάθεις τίποτα κακό…»
Υπήρχε κάτι σκιερό στα λόγια του αντιλήφθηκε αμέσως η Ευγενία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Θωμάς είχε αποδειχτεί διαισθητικός στο παρελθόν. Το τηλέφωνο που της είχε δώσει από ένα απλό προαίσθημα στο νοσοκομείο της είχε φανεί πολύ χρήσιμο. Ακόμη και το γεγονός ότι ήταν αυτός που την ειδοποίησε για το πολύ μυστήριο χαμό της μητέρας της φάνταζε σαν ένα παιχνίδι της μοίρας τώρα. Του χρωστούσε τόσα πολλά και την έθλιβε αφάνταστα που δεν μπορούσε να του μιλήσει και να του εξηγήσει ανοιχτά την αλήθεια…
Υπομονή Ευγενία Βασιλικού κάθε πράγμα στην ώρα του και υπάρχει μια ώρα για κάθε πράγμα. Σκέφτηκε παρηγορητικά και άνοιξε τον φάκελο.
Ήταν ένα διπλωμένο χαρτί. Ένα πολύ όμορφο απαλό γκρίζο κομμάτι σαμουά με γαλάζια νερά. Τυπωμένο από τη μία μεριά ήταν ένα φαντεζί λογότυπο με πάμπολλες πατούρες και καλλιγραφημένο σε σημείο που προκαλούσε ζαλάδα αν το κοιτούσες για ώρα. Το κείμενο έγραφε.

Είστε πράσινο ξωτικό ή μάγος (οποιασδήποτε συνομοταξίας),
Έχετε πρόβλημα με την Αναπακτή σας ή σας βασανίζει κάποιος Παράξενος Ελκυστής;
Γιορτάζει κάποιος ‘κρυμμένος’ στο σπίτι σας και θέλετε να του κάνετε κάποιο δώρο;
Έχετε πρόβλημα με τους απέθαντους ή έχουν αυτοί μαζί σας;
Θυμάστε που και που τις νεράιδες σας; (Αυτές σας θυμούνται σχεδόν πάντα!)
Δεν βρίσκετε τις νεότερες και πιο ‘ιν’ χούπελαντ που θα φορεθούν αυτόν τον χειμώνα;
Μήπως εν τέλει είστε Ονειροβάτης;
Ελάτε γρήγορα και επωφεληθείτε απ’ τις προσφορές μας (μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων) στην…

Τουονέλα

Είδη δώρων απ' την Αντάκρη
και άλλα…

κα Στέλλα

Οδός Λήθης 3

Πιο κάτω στο κέντρο του χαρτιού ήταν τυπωμένο το σχέδιο ενός περίτεχνου κλειδιού, σαν αντίκα με τρεις γλώσσες και οβάλ κεφάλι. Η Ευγενία είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα. Άρχισε να περιεργάζεται την παράδοξη μπροσούρα. Το χαρτί είχε ένα χειρόγραφο σημείωμα με πράσινο μελάνι στο πίσω μέρος.

«Τα τρία δαχτυλίδια στην πέτρα χαραγμένα
Βρες την πέτρα και τα τρία ξακουσμένα
Τα τρία δαχτυλίδια ξέχωρα κι ενωμένα
Σπάσε το ένα και δεν μένει πια κανένα»

«Να πάρει…» μονολόγησε σιγανά η κοπέλα και δίπλωσε το χαρτί. Άρχισε να χτυπάει τα μπροστινά της δόντια με το δείκτη της, ενώ το μυαλό της γύριζε με δεκάδες στροφές το δευτερόλεπτο