Ο Κόσμος της Αντάκρης

Ο Κόσμος της Αντάκρης εκτείνεται για χιλιάδες χιλιόμετρα απο ανατολή σε δύση καθώς και από βορρά προς νότο.
Στα δυτικά άκρα της Αντάκρης δεσπόζει η γή της Αριζάν, μία απέραντη έρημος με ανεξερεύνητα και επικίνδυνα εδάφη. Το δάσος Ντίμνολ αποτελεί φυσικό σύνορο της Αριζάν με τα δυτικά βασίλεια της Νελ Όντιελ και του Μιραβάλ, τις δύο λαμπρές Καστροπολιτείες. Στην Ανατολή η ήπειρος Λοσάντρια «αγκαλιάζει» τα κατεχόμενα εδάφη της Ποταμίας και το Προγονικό Βασίλειο της Βολντάνια, ενώ συνορεύει με τη σκιερή Ελεκέν, την απαραβίαστη γη του σκοτεινού (κατα πολλούς) Άρχοντα Ωχρόφαιου. Η Ελεκέν -τόπος εξορίας και βασανιστηρίων- ρίχνει τη σκιά της σε όλη την Ανατολή, ενώ αποτελεί και δίοδο προς το βόρειο πεδίο του Αναγκόριοθ και απο εκεί προς τις Εσχατιές του Κόσμου. Εκεί, στον μακρινό βορρά όπου κανείς άνθρωπος δεν έχει ταξιδέψει, σύμφωνα με το θρύλο, υπάρχει το ανάκτορο του ίδιου του Άρχοντα Νυχτοπόρου. Παγωμένο και απρόσιτο, άλυτο μέσα στους αιώνες, προστατευμένο απ' τους Πρώτους, τους τρομερότερους υπέρμαχους του σκότους, δεσπόζει στο φαράγγι της Απόκοσμης Ηχούς, το Άδρας Χιάουρ.
Αντίθετα, στον Νότο, φυλλώνει και ανθίζει απ' αρχής κόσμου το πολυθρύλητο δάσος Ιμάιαλ. Το παλιό σπίτι των Άθουιλ, της αρχαιότερης φύλης του κόσμου. Μυστήριο καλύπτει κι αυτόν τον τόπο, που η ιστορία του είναι περιπλεγμένη τόσο με τον μύθο, όσο και τα κλαδιά της δασοροφής του.

Η μεγάλη Θάλασσα Κυάνια που ενώνει όλες τις εσωτερικές ακτές της Αντάκρης είναι η εμπορική κοιτίδα της Αντάκρης. Για αμέτρητα χρόνια τώρα θαλασσοπόροι απ' όλη την οικουμένη χρησιμοποιούν αυτόν τον γαλάζιο παράδεισο για εμπόριο, αλιεία, ταξίδια εξερεύνησης και περιπέτειας και όχι μόνο.
Η Θάλασσα Κορρόνια που ενώνεται με τον Μεγάλο Ανατολικό Ωκεανό, είναι κατα το μεγαλύτερο μέρος της ανεξερεύνητη, μυστηριώδης κι επικίνδυνη.

Βέβαια αυτός ο μακροσκοπικός χάρτης της Αντάκρης μόνο ελλιπής μπορεί να χαρακτηριστεί, διότι με τη χρήση ενός νοητού μικροσκοπίου θα μπορούσαμε να «δούμε» σε μικρότερη κλίμακα, να ξεπετάγονται πάνω του μικρές πόλεις, χωριά, δάση, λαγκάδια, λόφοι, μικρά βουνά, κάστρα, παλιά οχυρά, ιεροί τόποι, αρχαία μνημεία και ερείπια, δρόμοι, ιδιαίτεροι φυσικοί σχηματισμοί και τόσα άλλα.

Αυτό είναι ένα ευρύ παράθυρο ας το πούμε έτσι, στην Αντάκρη. Μια κρυφή, πρώτη ματιά...

Σας εύχομαι καλό ταξίδι!

Εγκάρδιους χαιρετισμούς
Μενεστρέλ του Μιραβάλ

Τα Χρονικά της Αντάκρης
Η Μάγισσα του Μπιλθόρ

Οι Ήρωες

Μερικά απ' τα προσχέδια των τριών βασικών χαρακτήρων της ''Μάγισσας του Μπιλθόρ'' (εκδόσεις Μίνωας 2009). Δια χειρός Μάνου Λαγουβάρδου.


Η Ευγενία Βασιλικού με την ποδιά της Προτύπου Σχολής «Η Αγία Σουλπικία.»

«...κρεμασμένη ψηλά, μια μακρόστενη, μεταλλική επιγραφή, έγραφε: Πρότυπος Σχολή «Η Αγία Σουλπικία» «Πίστευε και μή ερεύνα.» Η Ευγενία ένιωσε προσβεβλημένη. Τίποτα δεν την ενοχλούσε περισσότεο απ' το να μην ξέρει. Κάτι της έλεγε πως δε θα της άρεσε πολύ αυτή η σχολή. Το λεωφορείο είχε παρκάρει έξω απ' την κεντρική δίφυλλη είσοδο του σχολείου και τα παιδιά κατέβαιναν σιωπηλά και πειθαρχημένα το ένα πίσω απ' τ' άλλο. Βημάτιζαν στοιχισμένα με τα δεξιά τους χέρια στους ώμους των μπροστινών τους και φορούσαν καθαρές άσπρες ποδιές με άσπρα πέτα...»

Τα Χρονικά της Αντάκρης: Η Μάγισσα του Μπιλθόρ
σελ.285-286

• Ο Τίμοθυ Πάρκερ πριν χάσει την Χούπελαντ* του.

*Χούπελαντ: ένας φαρδύς και ζεστός μανδύας για τον χειμώνα.
Συνηθίζουν να τον φορούν οι λόγιοι και οι μάγοι της Δύσης.

«... -Μια χούπε-τι; ρώτησε η Ευγενία. Και τι είναι τα ρεν; -Λεφτά, τα ρεν είναι χρήματα και η χούπελαντ...Οχ! Η χούπελαντ μου! θυμήθηκε ξαφνικά ο Τίμοθυ. Κίρσι, ξέχασα τη δικιά μου πίσω στο μαγαζί του Γκυγιώμ Κοκκινομύτη. -Ααα, τι κρίμα! Είμαι σίγουρη πως θα ξέχασε επίτηδες ότι την είχες πληρώσει και, μόλις πας πίσω για να τη ζητήσεις, θα σου πει ότι την πούλησε ξανά κατα λάθος. Μην ανησυχεις, όμως, ακόμη κάνει αρκετή ζέστη. Αν χρειαστεί θα σου δανείζω τη δικιά μου, γέλασε η Κίρσι. Ο Τίμοθυ βόγκηξε απογοητευμένος. -Και μου άρεσε τόσο το χρώμα!...»

Τα Χρονικά της Αντάκρης: Η Μάγισσα του Μπιλθόρ
σελ. 97

• Η Κίρσι Τάννερ ετοιμάζεται να αμυνθεί με τη βοήθεια του Τόξου της

«...Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η χορδή του τόξου της Κίρσι να τραγουδάει και μια μυτερή σαΐτα έσκισε τον άερα και καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του φιδιού διαπερνώντας το πέρα για πέρα.
- Ναι! φώναξε η Ευγενία καθώς το φίδι έπεφτε άψυχο μπροστά της ελευθερώνοντας το στενό μονοπάτι...»

Τα Χρονικά της Αντάκρης: Η Μάγισσα του Μπιλθόρ
σελ. 386




Τα δικαίωματα των εικόνων ανήκουν στον Μάνο Λαγουβάρδο
Τα δικαίωμα του κειμένου στον Μενεστρέλ του Μιραβάλ

Ένας χρόνος πέρασε από τότε που υπαγόρευα την τελευταία ανάρτηση σε αυτό το blog. Ωστόσο δεν έμεινα άπραγος όλον αυτόν τον καιρό.
Πέρα απ' τη διαμάχη μου με τις δυνάμεις του σκότους στην Αντάκρη και τη συνεχή μου μετακίνηση από χώρα σε χώρα, φρόντισα η ιστορία της Ευγενίας να φτάσει εγκαιρα στο τυπογραφείο.

Αν και κουρασμένος, είμαι ιδιαίτερα περήφανος γι' αυτό το πρώτο βήμα που τιμά τον εκδότη του προκαταβολικά.
Ελπίζω η συνέχεια της ιστορίας να γίνει γνωστή σύντομα, καθώς οι ανατροπές συνεχίζονται μεταξύ των δύο κόσμων. Η ασημένια χορδή που τους ενώνει πάλλεται και εναντιώνεται σε κάθε τι παλιό και ξεπερασμένο...

Μενεστρέλ του Μιραβάλ